Şimdi kimse kimseden daha az sevmiyor dünyayı "
diyor İlhan Berk. Belki de onca acı manzarayı sırf bu yüzden görüyoruz.
Sevdiği kişiden ayrılmayı kabullenemeyip onu öldüren saplantılı bir aşık gibi insanlığımız. Daha çok yemek, daha çok toprak, daha çok para bazen de daha çok bilgi için her gün binlerce insanın can verişi dünyaya sıktığımız kurşunlarımız. Çalıyoruz çünkü dünyayı seviyoruz. Sınırlar koyup silahlar icat ediyoruz bu sayede onu korumuş oluyoruz. Bir gün öleceğimizi, sevdiğimizden ayrılacağımızı da bildiğimiz için yavaş yavaş öldürüyoruz dünyamızı.
Belli ki sevdiğimiz, kıymetlimiz dünya bunu fark ediyor. Yoksa tüm bu depremlerin, volkanların küresel ısınmanın ve türlü türlü doğal afetlerin başka bir açıklaması olamaz.
Son olarak : " Şimdi petrol damarları niçin aktıklarını biliyor / Şimdi her şey dünyada niçin yaşadığını biliyor " deyip bitiriyor şair. Dünya ne için döndüğünün farkında. Peki ya biz ?
Güzel bir yazı olmuş. Düşündürüyor insanı akıbetimiz hakkında.
YanıtlaSil