Sonbahar...Yaprakların hışırtısını dinlerken bir yandan da gazetemi okuyordum.Uzun kahverengi banka çok kişi sığabilirdi.Kaçışıyordu insanlar soğuktan, rüzgardan kaçıyorlardı.Bense rüzgarın saçlarımı dağıtmasını seviyordum.
Karşılıklı iki ağaç, birbiriyle yarışıyorlar gibi yapraklarını döküyorlardı.Ayaklarım çimenlerin üzerinde yumuşak,yeşil çimenlerin.Sonbaharı kokluyorum, son da olsa baharı seviyorum.Yağmur yağacak birazdan bulutlar öyle söylüyor, Kuşlar saklanıyor ağaçların kovuklarına.Gökyüzü hasta öksürüyor, ağlıyor.Neye üzülmüş bu kadar.Kış mı geliyor.
Kışa soğuk diyor, yaza sıcak.Niye hep baharı istiyor.Zavallı gökyüzü bilmiyor.Ne yaz kalıcı, ne kış, ne bahar.Ne güneş kalıcı ne de ay.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder