Umut...
Tam kaybettim derken ihtiyacımız olan tek kavram umut.Yaşanılmaz dünyayı yaşanır kılmak için elimizden gelen en küçük şey, ama en büyük dayanak.
''Umut fakirin ekmeği'' ezelden beri söylenir bu cümle. Nasıl insan yaşamak için ekmeğe suya muhtaçsa umuda da öyle muhtaçtır. Çünkü insanın başına her şey gelebilir fakat önemli olan bu başımıza geleni en az zararla atlatmaktır. Bunun içinde umuda ihtiyaç vardır. Umut varsa bunlar bir şekilde yenilebilir. Zihnimiz, gönlümüz daha iyi olacağımız zamanları düşünerek bize parlak bir ışık yakar. Bununla acımız hafifler, belki hayaller kurarız. Ama umut olmasa nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa. İnsanlık nasıl dayanır bu sürgün dünyada acılara...
Diyeceğim o ki:
Umut etmeli insan, başına ne gelirse gelsin; ne yaşarsa yaşasın gülerek bakmalı hayata. Nazım'ın dediği gibi ''UMUT İNSANDA''!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder