Yedi Güzel Adam,biri bir gün bir bela gördü.Gereğini belledi.Toplandılar bir amaç uğruna.Bela gören kendileri değildi ama yanlışı gören onlardı.Şiirleriyle sözleriyle hayat veren onlardı.
Yedi Güzel Adam, bulmuştu bir kanadı kırık güvercin.Kanatlarını sarıyor, iyileştiriyorlardı.Tekrar özgür olması için.
Yedi Güzel Adam, bir amaçta toplanmıştı.Yada tutuyorlardı düşmesin diye bir çocuğu.
Yedi Güzel Adam, yerin yedi kat altından tutup çıkarıyorlardı kuyudan yusufu.
Yedi Güzel Adam, bir yoksulun yükünü sırtlanmışlardı.Yedisi birden paylaşmışlardı acıyı.
Yedi Güzel Adam, bir çocuğun mutluluğuyla mutlu oluyor, üzüntüsüyle üzülüyorlardı.
Yedi Güzel Adam, yedi memleketten, yedi fikir, yedi gönül.Neydi onları birleştiren neydi bir tutan.
İyiye, güzele inanmışlardı da çevirecekler miydi? geceyi gündüze, güneşi doğduracaklar
mıydı?Yoksa onlarda bir hayale mi inanmışlardı?
Yedi Güzel Adam, ardıç ağacının gölgesinde dinlendirecekler miydi bir yolcuyu?
Yedi Güzel Adam, yedi gönlün ikliminde, yedi Kara Liseli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder