OKUMAK

Okumak...Uzun zamandır kitap okumadığımı fark ettim ve hayal kurmadığımı.Okumayınca insan bozuk,pili azalmış bir fener gibi.Aydınlatmıyor, önünü göremiyor; hayal kuramıyor, yazamıyor da.Hayatımda okumanın eksikliği hep vardı.belki suskunluğumda bundan.
Hep imrenmişimdir okuyan insana kitap, gazete, dergi, hatta duvar yazıları ne bulursa bulsun okuyan insana.Kitap görünce heyecanlanan ,kendi kitaplığını oluşturan, kitaplar üzerine konuşan insanlar ne özeldir benim için.
Küçükken ilkokulda okumaya yani başladığımda, öğretmenimiz hiç okumadığımız bir kitabı alır , dakika tutar, kelime sayısını sayardı.Sıra bana gelince heyecandan kalbim küt küt atardı.Öğretmenim iri elleriyle sayfaları karıştırır aradan bir sayfa açardı.Çok korkardım. Evet uzun kelimeler gelince çok korkardım.Dakikalar geçer ben hep uzun kelimelerde takılırdım.İnanın hala takılıyorum, hala uzun kelimelerden korkuyorum.
Burada amaç hızlı okumaktı, bense bunun aksine hep yavaş okuyanlardan olurdum.Nereden geldik buraya.Diyeceğim o ki yavaş okumak beni kitap okumaktan alıkoyuyor.Ne garip bunu aşmanın yolu ise yine kitap okumak.