Kadın evin içerisinde dolanıyordu. Birden pencereyi açıp gökyüzüne baktı. Baktı ve düşüncelere daldı. Yağmur da çiselemeye başlamıştı. Eşi ve çocukları geldi aklına. Gün boyu evin içerisinde aynı şeyleri yaptığını düşündü. Yemek yapmak, ev temizliği yapmak, çocuklarını okula göndermek için erken uyanmak, eşini evden uğurlamak. 'Ben gün boyu bunları yapıyorum. kendim için yaptığım ne ?' diye sordu kendine. Umutsuzdu. Çocukları ve eşi için bunları yapıyordu. Peki ne yapmalıydı ? Gökyüzüne baktı. Gözleri kuş arıyordu. Kuşları çok sever, onlar gibi özgür olmayı , istediği zaman istediği yere gitmeyi çok isterdi. 'Kuşlar...' dedi. 'Kuşlar, hava soğuduğu için yuvalarına döndüler. Gün boyu gökyüzünde, ağaç dallarında, gölde, kıyıda, dağlarda uçuyorlar. Onlar özgüler' dedi ve bir iç çekti. Olsa olsa benden kafese sıkıştırılmış bir kuş olur diye düşündü. Pencereyi kapatıp mutfağa döndü. Umutsuzdu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder