"Dünyanın en zengini benim eniştemdir" dedi küçük kız. "Hani küçük teyzemin kocası var ya" diyordu herkes onları tanıyor gibi . Elleriyle saçlarını geriye itti ve konuşmaya devam etti : Teyzem bize gelirken hep yiyecek getirir, keşke biraz da sevgisini getirse. Birkaç küçük öpücük de olabilir aslında.
Dünya döndü birazcık. Küçük kız büyüdü. Artık saçları yerine başörtüsü vardı. Çenesinin altındaki iğneyle oynadı, savrulan şalını geriye itti ve şöyle dedi : Dünyanın en zengini benim eniştemdir ve teyzem bize gelirken hep kibir getirir. Keşke biraz da iyi niyet getirse. Birkaç içten gülümseme de olabilir aslında.
"Dünyanın bir o yana bir bu yana salınması insanları değiştirmezmiş meğer " dedi. Onlar hep aynı.
Bir sihirli değnek gerekti böyle teyzelere, eniştelere. O an elinde tuttuğu kalemin sihirli bir değnek olabileceğini düşündü. Madem konuşamıyordu onlarla, onun gibilere yazarak derdini anlatabilirdi. Öyle de yaptı.
Dünya döndü birazcık,küçük kız büyüdü...İşte bu cümle bütün metnin en anlamlı sözü bana kalırsa.Dünya dönmeye devam ederken büyüyebilmek dileğiyle.
YanıtlaSil