Kaptırmak mı kendini hayata yoksa tutmak mı hayatı ellerinde ?
Biz insanlar kaptırıyoruz galiba kendimizi hayata. Ötesini berisini düşünmeden. Sonu gelmeyecek gibi. Halbuki hayatta her an tek ve özel. Dibine kadar yaşanmayı hak ediyor dakikalar. Alınan her nefes altın değerinde.
Sorunlar sorun edilmeyecek kadar değersiz, ne zaman biteceğini bilmediğimiz ömrümüzde. Gereksiz hüzünler (bu ayakkabının numarası kalmamış, boyum yan sınıftaki kızdan daha kısa, bu kız bana bakmıyor) sarmış her yanımızı.
Tek sorunumuz bu kıymetli zamanı nasıl geçireceğimizi bilmemek, tek hüznümüz bomboş,amaçsız geçmiş bir ömür olsa daha iyi sanki.İşe sorunumuzu çözmekle başlasak.Yani değerlimizi neye adamalıyız.
Kimisi sanata adar değerlisini, kimi kitapların içinde eritir ömrünü. Kimi ailesine adar, kimi doğaya, kimi hayvanlara... Milyonlarca 'kimi'. Seçersin kendine en uygun 'kimi'ni . Sonra başlarsın 'kimi'nin uğrunda çalışmaya. Doğru seçimse yaptığın her anından zevk alırsın.
Sonunda bir şeyler katar sana. Senden götürdükleri vardır bir de. Tartarsın ne kadar vermişsen bil ki kârdasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder