''
Bir resim, dedi, duraladı, bir resim düşüncedir. Papazlar onu
nesne gibi görüyor. İnsan resimde olanı görmez, düşündüğünü
görür. Bunlar ise herkesin her şeyi aynı görmesini bekliyor.
Bıktım artık! Ne dedemin yasak ettiği şeyler umrumda, ne de
Elkitabı'nın kalıpları; ben yeni bir şeyler yapmak istiyorum.''
(Korat, 2009a: 42)
Gürsel Korat’ın
Zaman Yeli kitabından bir alıntı. Geleneksel din anlayışıyla
örtüşmeyen resimler yapan kilise ressamı Dimitri’nin papaza
kurduğu cümle. Pekiyi sadece resim için mi böyledir durum? Resim,
müzik, yazı…
Normal
şartlarda sanat özgün ve biricik olmalıdır. Oysa tarihin hiçbir
döneminde hiçbir yerde sanat normal şartlarla baş başa
kalamamıştır. Kalması da beklenemez.’ Sanat, sanat için midir
toplum için mi?’ sorusuyla boğuşurken görürüz ki aslında
sanat hep birileri veya bir şeyler için yapılsın istenmiştir.
Sanat, toplum, iktidar, din ve diğerleri…
Sanatçı,
toplumdan ayrı düşmeyi veya topluma aykırı düşünmeyi göze
alan özgür insandır. Bu yüzden sanatçı olmayı seçen insanın
birileri veya bir şeyler için yazı yazması, resim yapması, şarkı
söylemesi beklenemez. Sanatın ülke bölmediğini, savaş
çıkarmadığını, dini yok etmediğini, ayıp olmadığını
anlayan insanların olduğu bir dünya var olmadığı sürece
sanatçı bunun hayaliyle ve kimseye, hiçbir şeye bağımlı
olmadan sanatını yapmalıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder